Terug naar plat
Allereerst, bedankt voor alle enthousiaste reacties! Er reizen een heleboel mensen met me mee, superleuk.
Na van onder zeeniveau te zijn opgeklommen tot bijna 2500 meter, mocht ik de bergen de afgelopen week weer verlaten... Eerst nog een paar dagen aan de rand van het prachtige Aostadal, dat zich daarna opende om ruimte te geven aan een polderachtig landschap, vol rijstvelden. Met pijn in mijn hart keek ik af en toe achterom naar de besneeuwde toppen. Mijn gastvrouw Marina in Vercelli had er vanaf haar balkon nog heel in de verte uitzicht op, maar de laatste twee dagen waren definitief zo plat als een dubbeltje.
Dat is even omschakelen; vanaf Besançon was mijn weg één grote voorpret voor de Alpen en nu ben ik er alweer overheen, en zou ik, wat landschap betreft, net zo goed in Nederland kunnen zijn. Wat landschap betreft, zeg ik er bewust bij, want de zon maakt wel degelijk duidelijk dat ik me heel wat zuidelijker bevind! Maar ook deze platheid hoort erbij en maakt mijn reis tot wat hij is. Ze doet me het landschap dat achter me ligt (en ongetwijfeld dat wat voor me ligt) nog meer waarderen!
De eerste dag kwam ik meteen twee pelgrims tegen, en sindsdien lijkt het wel men massaal de wandelschoenen uit de kast getrokken heeft, en vanaf Aosta is begonnen te lopen. Nou ja, massaal... ik kom toch zeker iedere dag 3 andere pelgrims tegen, en dat is nogal veel, gezien het totaal van 2 in de 9 weken hiervoor! Dat is best gezellig; al twee dagen liep ik samen met aardige Italianen, en andere dagen loop ik soms een stukje met mensen op. Daarna herpakt ieder weer zijn eigen ritme. Loslaten blijft het devies.
Het couchsurfen lijkt hier wat minder makkelijk te gaan, maar ik verbleef toch al twee keer bij wat oudere Italiaanse dames, jong van geest! We kletsten wat af over van alles en nog wat, en hoewel ik elke dag weer afscheid neem, weet ik ook dat ik al wat echte vrienden heb gemaakt in Italië, die ik vroeger of later zal weerzien.
Vandaag zit ik eens een keer niet op een pelgrimszaaltje of bij iemand thuis, maar in een heuse Bed and Breakfast! En die luxe mag ook wel, want ik krijg bezoek, van papa en mama! Twee weken gaan we het proberen samen uit te houden en de afstand tot Rome te verkleinen... ik houd jullie op de hoogte!
Reacties
Reacties
Het schiet echt al op! Veel plezier komende weken met je ouders
Hey Maaike,
Leuk je verhalen te lezen hier in Dongen! Mocht je hier langs komen op weg naar huis dan dan je welkom! Veel plezier daar met Ellie en Wim!
Sjoh, Maaike. Wat een tocht! Ik hoop dat je veel plezier met pap en mam heeft. Wij zullen je reis verder volgen hier uit Zuid-Afrika.
Ben maar blij dat je de Alpen voorbij bent ,want daar verwachten ze sneeuw vannacht.
Heerlijk dat jullie pap en mam mee gaan lopen. Toch ff dat steuntje in de rug voor de laatste kilometers. zet m op, het zwaarste heb je gehad.
Wat een omschakeling inderdaad, weer in het vlakke land. Volgende bestemming Himalaya?:-)
Heel veel plezier met paps en mams! Wordt vast gezellig!
Prachtig om jouw tocht en belevenissen te mogen volgen via jouw blog. Veel respect voor jou. Tegenslag lijk jij niet te kennen. Je laat het niet blijken. Knap hoor!
Goede tocht in bella Italia.
Gezellig! Loopt vast wel heel anders ;-)
Dag Maaike, dank voor je prachtige verslagen. Vandaag vertrek ik ook richting Rome, vanuit Nederland. Ik kan daardoor niet meer met je me "meelopen". Hoop je een keer te ontmoeten op de bijeenkomst van Pelgrims naar Rome. Alle goeds. Een hartelijke groet, Ria
Leuk en gezellig dat je een paar weken samen met je ouders loopt.
Kan best begrijpen dat het jammer is dat je de Alpen mist , ondanks dat het zwaar was eroverheen te lopen. Bergen zijn echt genieten, zo mooi.
C'est très sympa. d'avoir de tes nouvelles. Bon chemin vers Rome.
Wow, wat bijzonder, een reactie uit Zuid-Afrika! Heel leuk dat jullie me ook volgen :)
Et aussi un repons de Ben-Ahin, j'ai toujours des bonnes souvenirs de l'hebergement chez vous!!
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}